Metrum Ensemble nga Hungaria vjen me një program që paraqet traditën muzikore të Europës
Qendrore, saktësisht të Budapestit dhe Vjenës. Ansambli përbëhet nga Anna Rakoczy – flaut;
Gábor Homoki – violinë; Éva Osztrosits – violinë; Kata Koppán – violë; Flora Matuska – violinçel;
Gábor Gyetvai – kontrabas; Lajos Rozman – klarinetë, drejtor artistik.

Brahms, simboli i romantizmit, është në të njëjtën kohë një pionier i melodive moderne;
Mahler, i cili ishte drejtor i operës në të dy kryeqytetet, është babai i nouveau art në muzikë;
Dohnányi dhe Bartók, figurat përcaktuese të jetës muzikore hungareze në dekadat e para të
shekullit të 20-të, ndoqën rrugë paralele, por me ndikim reciprok të romantizmit, traditës
popullore dhe modernizmit. Si një sintezë e të gjitha universeve muzikore, arti i J. S. Bach do të
kurorëzojë këtë përzgjedhje unike të kryeveprave, të realizuara nga artistë që vijnë nga një
vend i vogël me të kaluar dhe të tashme te madhe muzikore.

Premiera speciale e ngjarjes është një përzgjedhje e versionit të ri të sapo redaktuar të serisë së
famshme Microcosmos të Béla Bartók. Krijimi i një tingulli orkestral me një grup të vogël
instrumentesh, përshtatet në mënyrë të përkryer me profilin e Metrum Ensemble. Formacionet
e ndryshme të dy, katër, pesë dhe shtatë interpretuesve në këtë program demonstrojnë një
shkallë të madhe këndvështrimesh të arrira.

Almira është një pianiste e shquar klasike, kryesisht e fokusuar në veprat e harruara që janë
kompozuar nga avangarda ruse, Shoqata për Muzikën Folklorike Hebraike dhe muzikantë të
ndryshëm shqiptarë. Ajo bashkëpunon me kompozitorë në të gjithë Evropën dhe ka
interpretuar në një sërë sallash prestigjioze si: Teatro di Marcello (Romë), Recanati Hall (Tel
Aviv), Palace of Arts (Budapest), Teatri i Operas dhe Baletit (Tiranë), Stefaniensaal (Grac, Austri)
dhe Biblioteka Kombëtare (Jeruzalem).

Almira ka studiuar në Konservatorin “Bela Bartok” dhe në Universitetin e Muzikës “Franc Liszt” në Budapest dhe në Universitetin e Muzikës dhe Arteve në Grac në Austri. Ajo themeloi “Babameto Trio”, grupin unik pianistik “Degustation Pianistic” dhe më vonë “Isralb Duo”, si dhe grupe të ndryshme të muzikës së dhomës që performojnë në Austri, Hungari, Izrael, Itali, Francë, Kroaci, Portugali, Gjermani, Zvicër dhe Kosovë.

Në vitet 2014 dhe 2015 ajo ishte anëtare në jurinë e e konkursit ndërkombëtar për piano
“Councours–Festival” organizuar nga Konservatori i Parisit për talentet e reja të muzikës
moderne dhe bashkëkohore.

Prof. Asoc. Dr. Përparim Kabo me një përvojë 42 vjeçare në fushën e arsimit si lektor, kërkues
shkencor dhe autor librash, shpërfaq një personalitet të spikatur të jetës akademike dhe
kulturore.

Në punën e tij për 2 vite ka qënë këshilltar i lartë i Kryeministrit për çështjet e arsimit, shkencës, fesë dhe pakicave kombëtare. Ka një aktivitet të gjërë botues brenda dhe jashtë vendit si në Francë, Spanjë dhe tani së fundmi në Çeki, Hungari dhe në Itali. Ka marrë pjesë në tubime shkencore ndërkombëtare me referime brenda dhe jashtë vendit.
Është nderuar me çmimin "Aleksandri i Madh", çmimin e UNESCO-s. Ka kontribute në fushën e artit dhe kulturës edhe si kritik arti. Kontributi i tij është i vlerësuar edhe në çështje të shoqërisë civile.

Dallohet për prezencë aktive dhe profesionale në median e shkruar dhe atë audiovizive.

Marco Veronese është një artist shumëplanësh, artist digjital, fotograf, skulptor, interpretues,
mendimtar, shkrimtar dhe poet.

Nga viti 1982, ai ka ekspozuar veprat e tij në ekspozita të shumta në mbarë botën. Vetëm për të
përmendur disa nga vendet më të rëndësishme: Italia, Franca, SHBA, Zvicra, Izraeli, Rusia,
Koreja, Gjermania, Belgjika, Holanda, Spanja dhe Turqia.

Ai është gjithashtu një nga anëtarët themelues të grupit të famshëm CrackingArt. Gjatë vitit
2014, Veronese ka prezantuar punime në ekspozitat e mëposhtme:
“Unë kam një ëndërr”, Fondacioni Robert F. Kennedy, Palazzo Reale, Milano, Itali
DITA BOTËRORE E ARTIT, UNESCO dhe UPSD/IAA, Antalia, Turqi.
'JETE E EMBEL. FEDERICO FELLINI: SHEMBULL DHE KARNAVALI’.
Muzeu Shtetëror i Skulpturës së Qytetit, Shën Pjetërburg, Rusi.

Tícia Gara (lindur më 25 tetor 1984) është një shahiste hungareze që mban titullin
Grandmaster. Ajo ishte kampione hungareze e femrave në 2006, 2007 dhe 2019. Në edicionin e
2009, ajo dhe motra e saj Anita barazuan për vendin e parë, me Anitën që mori titullin në “tie-
break”. Gara ka luajtur për ekipin hungarez në Olimpiadën e shahut për femra, Kampionatin
Europian të shahut ekipor për femra, kampionatin ekipor europian për vajza të reja dhe në
Kupën Mitropa për femra. Skuadra e saj fitoi medaljen e artë në Kupën Mitropa të Grave 2015
në Mayrhofen, Austri. Ajo kontribuoi në fitore duke shënuar gjashtë fitore nga gjashtë ndeshjet
në tabelën dy.

Neul-Bit Ha është një pianiste koncertesh koreano-hungareze që jeton në Budapest. U
diplomua me nderime si pianiste koncertesh dhe mësuese muzike në Akademinë e Muzikës
Liszt Ferenc në 2006 dhe 2008.

Në vitet 2009-2012, ajo punoi mësues pianoje në Konservatorin e Vjenës në Budapest.
Nga viti 2012, ajo vazhdoi karrierën e saj si pianiste në vendlindjen e saj, Korenë e Jugut, ku
performoi rregullisht si pianiste solo, në muzikën e dhomës dhe me orkestër.
Gjatë kësaj kohe, ajo ishte e përfshirë në marrëdhëniet kulturore koreano-hungareze, si dhe
mori pjesë në disa projekte ndërkombëtare me Institutin e Kulturës Hungareze dhe Ambasadën
Hungareze në Kore.
Çmimi 2019 nga një medium kulturor dhe politik, që përcakton jetën ekonomike të Koresë.
Në vitin 2020 ajo filloi studimet e doktoraturës në Seul.
Koncerte solo dhe koncerte me orkestër në Hungari, Francë, Rusi, Kore, Gjermani dhe Sllovaki.
Prezanton rregullisht markat ndërkombëtare të pianos në Musik Messe në Frankfurt me
kërkesë të prodhuesve të tyre.

Shfaqet rregullisht në media (TV, radio, revista).

Lajos Rozmán, klarinetist, dirigjent ka lindur në vitin 1970 në Sárvár, Hungari. Që nga diplomimi
i tij në Akademinë Liszt, Budapest në vitin 1994, ai është angazhuar në një gamë të gjerë
aktivitetesh muzikore.
Një solist i njohur, themelues i disa ansambleve si Europeai Wind Octet, Forrás Chamber Music
Workshop, Trio Lignum, Ansambli UMZE, Ansambli Rondino, si dhe mjaft aktiv si dirigjent që
nga fundi i viteve 1990. Aktualisht, krahas aktivitetit të tij si interpretues, ai jep mësim muzikë
dhome dhe ansambël krijues me metodën e László Sáry në Institutin Kodály të Akademisë Liszt
në Kecskemét. Duke përmbledhur përvojat e tij gjatë 20 viteve të fundit, në vitin 2012 ai
themeloi Ansamblin Metrum (me emrin Qaartsiluni deri në 2018).
2012-2015 seria e Portreteve të Europës Qendrore. 2015-2016 krijimi i operës së dhomës nga
László Sáry. Në 2017-18 shfaqjet e Bach me përmasa të mëdha u fokusuan në veprimtarinë e
tyre. Si klarinetist ai është i pari që pranoi sfidën për të interpretuar dhe regjistruar të gjitha
Sonatat dhe Partitat e violinës të J. S. Bach, si dhe pjesë të tjera të rëndësishme të repertorit
barok në klarinetë në C, të rizbuluara si instrument solo nga Rozmán. Ai ka bërë regjistrime të
shumta për etiketat Hungaroton, BMC dhe Telos. Ndër çmimet e tij të shumta, në vitin 2007 ai
u nderua me çmimin Franz Liszt nga shteti hungarez, si dhe ka marrë pesë herë çmimin Artisjus.
Ai është një qytetar nderi i Sárvár, Hungari.

Péter Vanicsek punoi si fotograf udhëtimesh dhe modës për shumë vite. Ai ka qenë gjithmonë i
tërhequr nga fotografia minimaliste, duke treguar histori të mrekullueshme me pak mjete dhe
akoma më pak detaje.
Rrugëtimi i tij artistik e bëri atë të transformonte fotografitë e tij në pika dhe modele abstrakte.
Ai po kërkonte atë kamare të veçantë të artit ku të mund t'i shtynte fotografitë e tij aq larg sa
vetëm ideja thelbësore e fotove të mëparshme mbetet e dallueshme. Pothuajse si një negativ
dixhital-neural në mendjen e shikuesit. Dhe këtu po shkon edhe revolucioni më i fundit në
imazhet dixhitale.
Fotografi ku pothuajse mund të thuash se për çfarë po shkonte algoritmi, por gjithçka është e
mbuluar me mister. Dhe, sigurisht, nuk e marrim kurrë atë që kemi kërkuar, por këtu hyn
aktiviteti i vërtetë krijues: njohja, përzgjedhja dhe post-prodhimi digjital, që mund ta kthejnë
imazhin në një vepër të pavarur arti.
Ka shumë debate nëse të gjitha këto gjëra të AI ART janë vetëm një ngatërresë e re digjitale, një
mjet ëndrrash për krijuesit dembelë, apo nëse një ditë do të përmendet midis tendencave të tjera të famshme të artit inovator. Por në qindra vitet e fundit, pothuajse çdo revolucion i madh
artistik filloi në të njëjtën mënyrë: me dyshime, buzëqeshje, nënvlerësime dhe plot emocione.
Pastaj papritmas – të paktën për një kohë – arti inovator u bë më i rëndësishëm se zhanret e
kanonizuara më parë. Ky stil dhe zhanër i ri arti që ai po eksperimenton është një ide e re e asaj
që do të thotë art në të vërtetë. Nuk ka të bëjë me aftësinë, teknikën apo materialet.
E veçanta këtu është qëllimi, njohja dhe puna digjitale e post-produksionit, e cila shpesh mund
të jetë po aq e vështirë sa krijimi i një pikture. Inteligjenca Artificiale i jep atij më shumë se një
kanavacë bosh, por ta kthesh atë në art është në fakt ende një aftësi shumë komplekse dhe
unike njerëzore. Për më shumë nga veprat e tij, ju lutemi shikoni faqen e tij të internetit:
www.vanice.eu.

Në vitin 1996, Nóra Keresztes u diplomua në Akademinë e Muzikës Liszt, Budapest si mësuese e
muzikës në shkollën e mesme dhe dirigjente kori (si studente e profesorit Valér Jobbágy) dhe
mësuese e teorisë së muzikës (si studente e Erzsébet Legányné Hegyi dhe Katalin Komlós).
2008 – Ajo mori diplomën e saj DLA, me tezën e saj të doktoraturës: Shpërbërja në Tonalitetin
Funksional (Përmbledhje në anglisht nga faqja 174)
Përvoja e mësimdhënies:
2018 – Deri më sot: Instituti Kodály i Akademisë së Muzikës Liszt, Kecskemét.
2016 – Deri më sot: Akademia e Muzikës Liszt, Budapest – Departamenti i Teorisë së Muzikës,
mësimdhënie Solfége dhe Teoria e Muzikës.
2002 – 2018: Fakulteti i Muzikës dhe Arteve Pamore, Universiteti i Pécs ku dha mësim Solfége;
Teoria e Muzikës, Dirigjimi i korit, Transpozimi dhe Leximi i Partiturave, Vazhdimësia, Ansambli
Vokal, Metodologjia Solfége për mësuesit e shkollave gramatikore, Metodologjia e teorisë së
muzikës, analiza.
2010 – 2018: Fakulteti i Trajnimit të Mësuesve në Szekszárd, Universiteti i Pécs – përgjegjëse
për lëndët e lidhura me edukimin muzikor në trajnimin e nxënësve të mësuesve parashkollorë
dhe të shkollave fillore të ulëta, ku dhe krijoi një seminar të veçantë “Bazat e muzikës” për
profesionistët e vazhdueshëm.
1996 – 2002: Shkolla e Gramatikës së Muzikës në Pécs ku dha mësim Solfége, Teoria e Muzikës,
Dirigjimi i Korit, Muzikë Popullore, Leximi i Partiturave, Trajnimi Vokal, Letërsia/Historia
muzikore.
Si pedagoge muzikore dhe dirigjente, ajo ka punuar gjerësisht në skenën ndërkombëtare, duke
përfshirë punëtori, masterklasa dhe seminare në Azerbajxhan, Danimarkë, Estoni, Finlandë,
Hong Kong, Itali, Japoni, Lituani dhe Vietnam.

Profesor Emil Lafe është anëtar i komisionit hartues të rregullave të drejtshkrimit (1967),
delegat dhe njëherësh sekretar i Komisionit Organizues të Kongresit të Drejtshkrimit të Gjuhës
Shqipe (1972) dhe një nga zërat më aktivë në fushën e gjuhësisë për problemet e sfidat me të
cilat përballet gjuha shqipe sot. Bashkautor në vepra themelore normative të gjuhës shqipe:
“Drejtshkrimi i gjuhës shqipe” (1973), “Fjalori drejtshkrimor i gjuhës shqipe” (1976), “Gramatika
e gjuhës shqipe” (1976, me disa ribotime), “Fjalor i gjuhës së sotme shqipe” (1980), “Fjalor i
emrave gjeografikë të Republikës së Shqipërisë” (1982).

Në vitet 1999-2008 ka qenë drejtor i Qendrës së Enciklopedisë Shqiptare në Akademinë e
Shkencave. Në këtë detyrë, ai la një tjetër gjurmë të ndritshme në sferën e kulturës së gjuhës
shqipe, duke drejtuar projektin për “Fjalorin enciklopedik shqiptar” në tri vëllime. Ai është
Kryetar i Shoqatës së Gjuhësisë Shqiptare dhe anëtar i kryesisë së Akademisë Shqiptare të
Arteve dhe të Shkencave. Është lauruar me Çmimin e Republikës të shkallës së parë, dekoruar
dy herë me Urdhrin “Naim Frashëri” (i bronztë dhe i artë).

Pëllumb Kulla e ka filluar karrierën artistike si regjisor i Estradës së Vlorës dhe më pas si aktor I
trupës së teatrit të qytetit. Në vitin 1972 emërohet aktor në Teatrin “Bylis” të Fierit dhe më pas
regjisor, ku punon pë 18 vite. Gjatë kësaj kohe shkruan më shumë se 300 skeçe dhe komedi
njëaktëshe, 40 kuplete dhe 23 monologje, shumica e të cilave shfaqen në televizion.

Pas vitit 1990, largohet nga Fieri dhe nis punën si pedagog e, më pas, si Dekan i Fakultetit të
Artit Skenik në Tiranë. Karriera e tij pedagogjike nuk zgjat shumë, pasi zëvendësohet nga ajo
diplomatike. Në vitin 1992 emërohet Sekretar për Kulturën dhe Shtypin në Ambasadën e
Shqipërisë në Bon, Gjermani dhe një vit më pas emërohet Ambasador në Misionin Shqiptar në
Nju Jork, ku shërbeu deri në vitin 1997.

Është dekoruar me çmimin "Naim Frashëri" dhe Çmimin e Republikës.

E diplomuar në Universitetin e Tiranës, flautistja Jonela Golemi u zhvendos në Paris në vitin
1997 për të studiuar në Konservatorin Superior me prof. P. Y. Artaud, pasuar nga studimet në
Ecole Normale "A. Cortot". Për 4 vite studioi në Konservatorin Kombëtar Rajonal të “Saint Maure des Fosses” nën drejtimin e Prof.

Është fituesja e parë e Çmimit të Parë në konkursin e kompozitorëve “N. Zoraqi” dhe është shpallur Interpretuesja e Vitit në Çmimet Kult në vitin 2018, pasi është nominuar për 3 vite radhazi.
Që nga viti 2002 ajo është anëtare e "Orchestre de Flutes Francais", ku performon në të gjitha instrumentet nga familja e flautit (piccolo, alto, bas, octobass) krahas artistëve të njohur. Si
soliste ajo është shfaqur në koncert me Orkestrën Simfonike të Radio Televizionit Shqiptar, nën
drejtimin e dirigjentëve të njohur shqiptarë dhe të huaj si J. Barbullushi, E. Koco, E. Krantja, C.
Morbo, G. Fratta, N. Widjaja, etj.

Repertori i Jonela Golemit varion nga muzika barok deri tek ajo bashkëkohore. Ajo performoi në Francë, Itali, Britani të Madhe, Gjermani dhe Kinë. Ajo është flautisja kryesore dhe solistja e Orkestrës së Radio Televizionit Shqiptar dhe është profesore e flautit në Universitetin e Tiranës.

Roland Tasho është fotoreporter shqiptar i njohur për fotografitë e tij në protestat e dhjetorit
të viteve '90. Ai është botues i 14 albumeve fotografike, shumica e të cilëve kanë dokumentuar
jetën e shqiptarëve që jetojnë jashtë atdheut të tyre.

Roland Tasho ka një numër të madh ekspozitash të hapura brenda dhe jashtë vendit. Ai mori
medaljen "Naim Frashëri" në vitin 1988 dhe katër vjet më vonë fitoi çmimin e parë në Konkursin e Fotografisë Artistike "Click Sagra" në Ankona. Në vitin 1996 u shpall "Fotografi i vitit" nga Drejtoria e Rinisë në Ministrinë e Kulturës dhe fitoi çmimin e tretë në Konkursin Ndërkombëtar "Marubi".

Në vitin 2000 fitoi çmimin e parë "Soros" në fotografi dhe në vitin 2016 u vlerësua me
medalje mirënjohjeje nga presidenti hungarez Ader Janos.

Me role të ndryshme në skenën e Teatrit të Operës dhe Baletit (TOB), baritoni Sokol Hidersha
ka marrë vlerësime të shumta përgjatë karrierës së tij.

Nuk ka munguar në disa prej produksioneve të suksesshme operistike, por aktiviteti i tij shtrihet dhe në koncerte jo vetëm në skenën e TOB, por dhe jashtë saj, duke përcjellë krijimtarinë e bukur lirike. Ndërsa nga publiku shqiptar ka marrë duartrokitje dhe vlerësime, kjo gjë ka vazhduar dhe në skenat e tjera të huaja jashtë vendit, ku ai ka spikatur me interpretimin e tij. Hidersha, i cili është angazhuar në skenën operistike që nga viti 2001, është prej vitesh edhe pedagog në Akademinë e Arteve ku, ndër të
tjera, ka dhënë lëndën e kantos sekondare në Dirigjim.

Xhuljeta Kulla është një aktore e njohur shqiptare, e cila ka lënë gjurmë në skenën shqiptare,
veçanërisht për punën e saj në qytetin e Fierit. Duke hequr angazhimin në katër filma të
Kinostudios, që nga vendosja në Fier e deri në largim, Kulla ka qënë aktorja bazë e Estradës së
qytetit me aktivizim të herëpashershëm në teatër. Ajo ishte e pranishme në të gjithë spektaklet
e televizionit shqiptar të Viteve të Rinj, nga viti 1975 e deri në vitin 1993.

Xhuljeta Kulla është dekoruar me Urdhërin “Naim Frashëri”. Përgjatë viteve, Kulla ka fituar
mjaft vlerësime, duke filluar me shpalljen Laureate e Festivalit Zonal të Estradave, Fier në vitin
1973. Në vitin 1979 ka fituar Çmimin e Veçantë për interpretimin e saj në komedinë “Shoku
Niqifor” në Takimin e Teatrove Profesionistë. Ndërsa në vitin 1996 është vlerësuar me çmimin
vjetor “Gruaja e Vitit” nga Shoqata Kombëtare “Motrat Qiriazi” në Shtetet e Bashkuara.

Stenaldo Mëhilli është këngëtar i njohur shqiptar, i cili ka studiuar që në moshë të vogël për
piano. Në vitin 2014, Stenaldo Mëhilli, atëhere vetëm 17 vjeç, ka bërë që të emocionohet juria e
“The Voice Albania” dhe që vetëm me anë të zërit të kthehet për ta marrë në skuadrën e saj
Alma Bektashi, e cila është përlotur.

Në Maj 2015, Stenaldo Mehilli merr pjesë në Top Fest 12 me këngën "Flas Me Diellin". Gjithashtu ai ka marrë pjesë në një kompeticion muzikor në Mal të Zi, ku është shpallur edhe fitues. Stenaldo përçon nëpërmjet zërit të tij, të gjitha ndjesitë dhe përjetimet e një bote që nuk mund ta shohë, por që me dhuntinë e tij arrin ta përcjellë tek të tjerët.

Veprat e Ilir Kasos trajtojnë teknikat njohëse eksperimentale si një mënyrë për të kuptuar më
mirë metafizikën në art. Ai përpiqet të kuptojë se cili është mjeti më i mirë për të shprehur në mënyrë gjithëpërfshirëse temën. Kombinimi i këtyre mediumeve është thjesht një urë e vazhdueshme drejt botës së “vogël” familjare dhe asaj të konsumatorëve të mëdhenj me vlera të paqarta.

Ilir Kaso ka paraqitur disa ekspozita personale, duke përfshirë “Ëndërrimtarë të realitetit”, Galeria FAB, Tiranë 2012; “Oxymoron”, Lokal-int, Biel-Bienne 2012; “Unë jam lumi”, Beton 7 (Athinë)-Miza (Tiranë) 2013.

Kaso mbaroi studimet në Akademinë e Arteve në Tiranë dhe vazhdoi studimet master për Antropologji Pamore në Institutin e Studimeve Albanologjike. Kaso është vlerësuar për eksperimentin në stilin grafik “Balkanima” 2005, çmimin “AMC” si artisti më i mirë bashkëkohor shqiptar 2007, çmimi i publikut “TIFF” 2009, çmimi për imazhin më të mirë në “Anifest ROZAFA” 2010, filmi më i mirë i animuar shqiptar, çmimi “Festivali i Filmit Shqiptar” 2012 dhe çmimi i publikut në “DocuTIFF” 2015.

Zoltán Marek kap momentet e botës sonë me ritme të shpejta dhe i shndërron në imazhe të
palëvizshme.

Fotografitë e tij zakonisht bazohen në një botë të pastër vizuale. Fotografitë e tij arkitekturore ndjekin një parim të ngjashëm, imazhet e tij janë karakteristike dhe të drejtpërdrejta, të cilat ngrijnë momente që normalisht thjesht do i kalonim me sytë tanë, ndoshta pa i vënë re fare, duke na dhënë mundësinë t'i përjetojmë ato, të admirojmë botën nga pikëpamja e tij.

Endre Domonkos është një foto artist i njohur hungarez. Ndërmjet viteve 1952-1985 ai ishte
fotograf teknik i FOMTERV, kompania shtetërore e planifikimit në Budapest, ku punoi kryesisht
si fotograf i veprave të artit. 1956: anëtar i MADOME, 1961: Ekspozita Keszthely Georgikon
Çmimi i parë, çmim 1981 i Shoqatës së Fotografëve Hungarez në Konkursin "Szép Magyar
Könyv". Gjatë karrierës së tij ai pati ekspozita të panumërta të përzgjedhura, si ekspozita
individuale dhe në grup.

Mate Domonkos, djali i Endre Domonkos, është një kitarist hungarez, sipërmarrës dhe artist
fotografik. Ai ka botuar artikuj të shumtë në revista muzikore dhe letrare hungareze për tema
të shumta muzikore. Mes viteve 1992-2012, Mate ishte mësues kitare.

Në vitin 2005, ai mori çmimin Artisjus. Një nga arritjet e tij ishte kontributi në “Nádor terem” me Máté Hollós (kompozitor), në Shtëpinë Përkujtimore Bartók. Ai filloi të mësonte fotografinë nga babai i tij në fëmijërinë e hershme dhe, pas disa dekadave në të cilat u angazhua në fusha të tjera artistike, u zhyt përsëri në artin e fotografisë.